Słowo Biskupa na zakończenie Roku Wiary

Drodzy Diecezjanie! W Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata stajemy pod krzyżem naszego Pana, bo "On króluje z drzewa", by podziękować za Jego mękę, śmierć i zmartwychwstanie, z których płynie nasze ocalenie. Chcemy dziękować za liczne dary, którymi nas Bóg obdarowuje. Często jednak tak się już do nich przyzwyczailiśmy, że nie okazujemy Bogu naszej wdzięczności.

Dziś, gdy uroczyście kończymy w całym Kościele Rok Wiary, jesteśmy wdzięczni Stwórcy za otrzymane dary. Szczególnie powinniśmy jednak dziękować Bogu za te nadprzyrodzone dary, których nie dostrzegamy ludzkim okiem, chociaż są bardzo ważne dla naszego życia, a wśród nich za łaskę wiary. Apostołowie zdawali sobie sprawę z tego, jak ważny to dar. Zwracając się do Pana Jezusa z pokorną prośbą: Przymnóż nam wiary! (Łk 17,5), uczą nas, że jest to dar, o który musimy zabiegać.

Niekiedy wiara wydaje się nam trudna, bo nakazuje zaufać temu, którego nasz rozum nie pojmuje, a który jest ratunkiem dla ludzkości, nadzieją i zbawieniem dla świata. Wiara jest jak duchowy wzrok, za pomocą którego możemy zobaczyć przeszłość, teraźniejszość i przyszłość w zupełnie nowym świetle. To ona odsłania przed człowiekiem cel jego życia, pozwala mu patrzeć na wszystko tak, jak Bóg to widzi. To ona potrafi dostrzegać inne znaczenie tego, co niepozorne i głupie w oczach świata.

Człowiek prawdziwie wierzący nigdy nie będzie człowiekiem biernym, bo wiara pobudza do działania. W Liście do Hebrajczyków czytamy: A mój sprawiedliwy z wiary żyć będzie (Hbr 10,38). Do jakich rzeczy zdolny byłby człowiek prawdziwie wierzący w Jezusa, ukazują słowa samego Zbawiciela: Bo zaprawdę, powiadam wam: Jeśli będziecie mieć wiarę jak ziarnko gorczycy, powiecie tej górze: "Przesuń się stąd tam!", a przesunie się. I nic niemożliwego nie będzie dla was (Mt 17,20).

Drodzy Bracia i Siostry, patrząc na kończący się Rok Wiary, pragnę bardzo serdecznie podziękować za te wszystkie wydarzenia i inicjatywy, które pozwoliły nam ten wspaniały dar wiary pogłębić, umocnić i podzielić się nim z innymi. Dziękuję za każdy wysiłek podjęty przez naszych księży, osoby zakonne, katechetów, rodziców, młodzież, dzieci i starszych. Było wiele działań spektakularnych, opisanych i zauważonych przez innych. Ale bardzo dużo dokonało się w ludzkich sercach, i jedynie Bóg wie, ile dobra w związku z Rokiem Wiary napełniło Kościół oraz cały świat. Bogu niech będą dzięki!

Te wszystkie inicjatywy pomogły nam jeszcze bardziej zaufać Chrystusowi i Jego krzyżowi. Choć musimy z wielkim bólem i smutkiem stwierdzić, że gdy zatrzymujemy się pod krzyżem Chrystusa, dostrzegamy też osoby obojętne, które tylko stoją i patrzą, bądź nawet drwią, szydzą i urągają. Widzimy ludzi, którzy skarbu wiary nie ustrzegli lub nie przyjęli. Doświadczamy także ataków, których celem jest usunięcie krzyża Chrystusa z urzędów, miejsc pracy czy szkół. Widzimy drwinę i szyderstwo, które ukrywają się pod pozorem artystycznej twórczości i wdzierają do muzeów oraz centrów kultury. Cóż powiedzieć o bluźnierczym filmie wyświetlanym we Współczesnym Centrum Sztuki w Warszawie, w którym znieważa się krzyż i wiszącego na nim Pana Jezusa. Jest to jawna obraza Boga Wszechmogącego i naszych uczuć religijnych. Stanowczo protestujemy przeciwko takim haniebnym działaniom i domagamy się w imię praw osób wierzących o ich natychmiastowe zaprzestanie! Nie brakuje też urągań złoczyńców, którzy chcą poniżyć Chrystusa obecnego w ludziach Kościoła. My jednak tym mocniej trwajmy we wspólnocie wiary i nie przestawajmy wołać: Jezu, wspomnij na nas! gdy zdaje się być najtrudniej.

Kochani Bracia i Siostry, dzisiaj tak wiele mówi się o złu i grzechu, że powstaje wrażenie, że dobro umarło. Jednak światło wiary wciąż płonie w Kościele. Każdy z nas jest wezwany do nawrócenia i przylgnięcia na nowo do Chrystusa. Musimy sobie wciąż przypominać, że tylko z Nim przyszłość jest świetlana i pełna nadziei; że nie opiera się na badaniach opinii publicznej ani wiadomościach telewizyjnych, ale na Jezusie Chrystusie, który jest głową Kościoła, oraz na wierze Apostołów  na naszej wierze, jako na niezłomnym fundamencie. Chociaż kończy się Rok Wiary, to czas nawrócenia i wzrastania w wierze, nadziei i miłości dla każdego z nas nadal trwa.

Radosnym podsumowaniem Roku Wiary w naszej diecezji jest posłanie do kilkunastu parafii, po raz pierwszy w historii, świeckich pomocników rozdawania Komunii Świętej, zwanych również szafarzami nadzwyczajnymi. Podobnie jak w innych diecezjach w Polsce i na świecie, widać u nas potrzebę pomocy kapłanom w posłudze rozdzielania Eucharystii. Zgodnie z przepisami Kościoła w nadzwyczajnych sytuacjach mogą ją wypełniać również osoby świeckie.

Pierwszym zadaniem świeckich pomocników będzie zanoszenie Komunii Świętej chorym i starszym, zwłaszcza w niedziele i święta. Są to dni, w których kapłani są potrzebni w kościołach i nie mogą sami iść do chorych. Pozostający w domach są więc pozbawieni Komunii Świętej i to nie tylko w niedziele, ale także w największe uroczystości w ciągu roku. Nasi księża odwiedzają ich zazwyczaj raz w miesiącu, najczęściej w pierwszy piątek oraz przed świętami. Służą wtedy chorym i starszym przez sakrament pojednania, a w razie potrzeby także przez sakrament namaszczenia. Nadzwyczajni szafarze mogą zanosić Komunię Świętą częściej, przynosząc przygotowanym duchowo chorym samego Chrystusa. Nasi Bracia i Siostry pozostający samotnie w domach, obarczeni ciężarem choroby i wieku, potrzebują pomocy nie tylko dla ciała, ale także wsparcia duchowego. Dzięki posłudze pomocników w rozdzielaniu Komunii Świętej więcej osób będzie mogło w domach przyjmować Zbawiciela świata obecnego pod postacią chleba.

Drugim ważnym zadaniem świeckich szafarzy będzie pomoc w rozdzielaniu Komunii Świętej podczas celebracji w naszych wspólnotach parafialnych. Będą to czynić tylko wtedy, gdy zaistnieje rzeczywista potrzeba, czyli gdy będzie za mało kapłanów i diakonów, a wielka liczba wiernych będzie przystępować do Stołu Pańskiego. Zwykle dzieje się to w czasie największych świąt: Bożego Narodzenia i Wielkanocy. Czasem także, np. z powodu choroby lub podeszłego wieku duszpasterza, wtedy taka pomoc nadzwyczajnego szafarza Komunii Świętej będzie niezbędna częściej.

Świeccy pomocnicy w rozdzielaniu Komunii Świętej zostali powołani spośród naszych wiernych. Zostali też przygotowani do tej posługi podczas specjalnych spotkań formacyjnych. Na zakończenie Roku Wiary, w sosnowieckiej bazylice katedralnej otrzymali uroczyste błogosławieństwo Biskupa na pełnienie tej misji. Bardzo Was proszę, Drodzy Diecezjanie, abyście z wiarą i radością przyjęli ich posługę. Pamiętajmy też często w modlitwie o tych naszych braciach, aby pomagali gorliwie we wzrastaniu życia sakramentalnego swych wspólnot.

Niech zakończenie Roku Wiary i rozpoczynający się wkrótce Adwent pomagają nam nieustannie się nawracać oraz wzrastać w wierze i świętości. Niech też pobudzają nas do dziękczynienia za przynależność do rodziny Kościoła, którego Królem jest nasz Pan i Zbawca. Wszystkim z serca błogosławię.

Wasz biskup
+ Grzegorz