Popielec: rozpoczyna się czas łaski

Data dodania: 2021.02.17

Wielki Post, który rozpoczynamy, jest czasem łaski. Często patrzymy na post jako na wyrzeczenie się czegoś, zaprzestanie robienia czegoś. Podejmujemy różne postanowienia wielkopostne, poczynając od niejedzenia słodyczy a kończąc na niepiciu alkoholu. I bardzo dobrze. Te postanowienia są potrzebne i ważne. Aczkolwiek Wielki Post to przede wszystkim czas łaski dla każdego człowieka. Zatem co to oznacza?

Zapracowany Bóg

Abp Stanisław Nowak - emerytowany biskup Częstochowy twierdził, że Wielki Post to czas, kiedy "ręce Boga są zapracowane". I rzeczywiście tak jest. Bo Kościół ma nadzieje, że w tym Wielkim Poście wielu się nawróci, zaczniemy przemieniać swoje życie, skorzystamy z łaski, którą Bóg daje w sakramentach. Kościół liczy na to, że ktoś się wyspowiada po latach i  pojedna się ze swoim bliskimi w domu. W Wielkim Poście jawi się nadzieja na więcej dobra niż zwykle. To jest czas łaski. Czas, który jest nam dany dla naszego ratunku, abyśmy się nie pogrążali w grzechach, ale się nawracali.

Ponadczasowy znak popiołu

O naszej pokucie i nawróceniu przypomni nam symbol popiołu, który jest w liturgii Środy Popielcowej. To symbol, który towarzyszy Kościołowi od wielu wieków. W starożytności nawet poganie tak czynili wobec swoich bóstw. Przyjrzyjmy się tej rzeszy pokoleń, które w posypywaniu głów popiołem, a nawet czasem leżeniu w prochu i popiele, wyrażali wobec Boga swoje największe uniżenie, żal za grzechy i upatrywali Bożej łaski.

Znak popiołu w Biblii

Czytamy  w Księdze Samuela o kobiecie Tamar, która doznawszy krzywdy ze strony Amnona na znak pokuty „posypała głowę popiołem i rozdarła suknię z rękawami” (2 Sm 13, 19). Z kolei w Księdze Jonasza czytamy o Niniwie i o królu Niniwy, który słuchając nauk Jonasza „wstał z tronu, zdjął z siebie płaszcz, przywdział wór pokutny i usiadł na popiele” (Jon 3, 6) I  Bóg spojrzał łaskawym okiem na króla Niniwy i darował im wszystkie grzechy.

Pismo Święte poucza nas dalej w Księdze Estery, gdy Mardocheusz i Królowa Estera oraz cały lud Izraela pościli w popiele, gdy odczytano nieprzychylny dekret króla Artakserksesa (Por. Est 4). Biblijny Hiob także dotknięty tragediami mówił: „kajam się w prochu i popiele” (Hi 42, 6).

Kolej na nas

Pragniemy dołączyć do tych postaci z Pisma Świętego właśnie poprzez znak popiołu. Podejmijmy pokutę i przepraszajmy Boga za nasze grzechy, za publiczne grzechy w naszej Ojczyźnie i za grzechy całego świata. Jako chrześcijanie bądźmy tym promieniem światła, które będzie rozświetlało drogę do pojednania z Bogiem.

Nie pozwólmy aby ten Wielki Post tak po prostu przeszedł, ale współpracujmy z łaską Bożą. O tym również pouczy nas św. Paweł w Liturgii Słowa Środy Popielcowej: „współdziałając zaś z Nim, napominamy was, abyście nie przyjmowali na próżno łaski Bożej” (2 Kor 6, 1). Nie zmarnujmy czasu łaski.


Ks. Grzegorz Woszczek

Bazylika św. Andrzeja Apostoła
w Olkuszu

Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Plików Cookies.