Wielki Tydzień: Triduum Paschalne

Oto niezwykłe trzy noce, które stanowią centrum roku każdego chrześcijanina. Noc z czwartku na piątek, kiedy Jezus po Ostatniej Wieczerzy zostaje zdradzony przez Judasza. Noc z piątku na sobotę, kiedy po męce i śmierci Jezus zostaje złożony do grobu. Oraz noc z soboty na niedzielę, kiedy Jezus zmartwychwstaje. Niezwykłe trzy dni, które każdego roku mogą nas poprowadzić do jeszcze większego zmartwychwstania naszej wiary i zaufania Bogu.

Wielki Czwartek

Liturgia tego dnia prowadzi nas do Wieczernika. Do wspólnej uczty, do radości, do zaskakującego czynu Jezusa, który obmywa nogi uczniom. Do ustanowienia Sakramentu Święceń i Eucharystii. Wiele znaków ukazujących Boga, który służy i z radością oddaje Siebie swoim uczniom. Słyszymy Boga, który powie: „Wy jesteście przyjaciółmi moimi”(J 15,14).

W trakcie tych niezwykłych elementów liturgii Wielkiego Czwartku warto cały czas patrzeć na Jezusa – Sługę. Prośmy Go, aby najpierw pomógł nam dorastać do przyjaźni z Nim na wieki, a potem, by przez tę przyjaźń uczył nas usługiwać sobie wzajemnie. Na zakończenie liturgii Mszy Wieczerzy Pańskiej Najświętszy Sakrament zostanie przeniesiony do miejsca zwanego Ciemnicą, a ołtarz zostanie odkryty. Jezus pozbawia się wszystkiego dla człowieka – takie jest Jego kapłaństwo. Będzie to czas przygotowania do Jego Męki.

Wielki Piątek

Liturgia Męki Pańskiej rozpoczyna się padnięciem na twarz kapłana. Tak wielkie jest wydarzenie, które rozpoczyna sprawować. Liturgia Słowa i adoracja Krzyża prowadzi nas do Króla, którego tronem jest właśnie Krzyż. Symbol cierpienia, ale także zwycięstwa i niesamowitego posłuszeństwa. Ojcowie Kościoła mówili zgodnie, że Krzyż jest świętem. Świętem, bo to właśnie przez Krzyż Jezusa otrzymujemy niezliczone dobra, widzimy w końcu światło w ciemnościach, a także jesteśmy pojednani z Bogiem. Dlatego każdy z nas może wyznać wiarę i wdzięczność przez pocałunek złożony na krzyżu.

Miejmy także przy tym świadomość, że Krzyż i śmierć to nie koniec. My oddajemy chwałę Królowi, który żyje!!! O takim myśleniu mówi też św. Efrem w jednej ze swoich pieśni, prosząc Boga o wskrzeszenie zmarłych:

„Dlatego narodzenie
uprzedza umieranie.
Słusznie też na śmierć
Kładzie swą pieczęć zmartwychwstanie.
Chwała Wszystkowiedzącemu!
Ty, Panie, wskrześ go!”

(Św. Efrem, Pieśń o dniu śmierci i o dniu zmartwychwstania, [w:] M. Starowieyski, Muza chrześcijańska, Kraków 1985)

Ten pocałunek to tylko wyraz naszej ogromnej wdzięczności, że to zwycięstwo dokonało się przez niezwykle trudną mękę. Po adoracji przystąpimy do Komunii Świętej. Będzie to chleb konsekrowany dzień wcześniej, bo w Wielki Piątek Kościół nie sprawuje Eucharystii. Na sam koniec Najświętszy Sakrament zostanie przeniesiony do Grobu Pańskiego, gdzie będziemy mogli czuwać przy Nim przez całą noc, aż do Liturgii dnia następnego.

Wigilia Paschalna

Liturgia Wielkiej Soboty, czyli Liturgia Wigilii Paschalnej wlewa w nasze serca radość i nadzieję: Chrystus zwycięża śmierć! Jego słowa nie były kłamstwem. Czeka nas zmartwychwstanie! Ta liturgia jest niezwykle bogata w symbole i obrzędy, którymi Kościół od wieków upamiętniał wielką prawdę Chrystusowego Zmartwychwstania.

Rozpoczniemy od Liturgii światła, kiedy to kapłan poświęci ogień, zapali od niego Paschał – symbol Jezusa Zmartwychwstałego i wejdzie do kościoła, aby w mrok wprowadzić Światło. Odpalimy wtedy własne świece i kapłan zaśpiewa weselne ogłoszenie Bożego planu zbawienia i zmartwychwstania w orędziu paschalnym. Po nim nastąpi długa Liturgia Słowa. W starożytnym Kościele czytano całą noc o Bożym planie zbawienia. My mamy tylko 9 lub mniej czytań, podniosły hymn "Chwała na wysokości” oraz radosne „Alleluja!”.

Trzecia część to Liturgia chrzcielna. Przy niej warto powtórzyć te dwie najważniejsze decyzje: wyrzeczenie się szatana i świata oraz wybór Boga. Do takiej wiary i takiego zaufania ma prowadzić to Triduum Paschalne. W takiej atmosferze przystąpimy do ostatniej, ale jednej z najważniejszych liturgii, czyli Liturgii Eucharystycznej. Przyjmijmy samego Boga, który tyle dla nas zrobił z nowym zapałem, z nową wiarą, z nowym zaufaniem.

Oby tegoroczne Triduum Paschalne nas nie nużyło, ale prowadziło do jeszcze głębszego zaufania Chrystusowi i podążania za Nim.

Ks. Kacper Górski
Parafia śś. Wojciecha i Katarzyny w Jaworznie