Sanktuarium Matki Bożej Śnieżnej Opiekunki Rodzin w Pilicy-Biskupicach erygowane zostało 1 stycznia 2003 r. przez biskupa sosnowieckiego Adama Śmigielskiego SDB. Uroczysta koronacja miała miejsce 15 czerwca 2003 r. i dokonał jej biskup diecezjalny. Korony dla wizerunku poświecił Ojciec Święty Jan Paweł II 19 sierpnia 2002 r. w Kalwarii Zebrzydowskiej. Od 20 listopada 2009 r. świątynia została „zjednoczona w sposób szczególny więzią duchową" z bazyliką Matki Bożej Śnieżnej (Basilica Santa Maria Maggiore) w Rzymie. Kościół został wybudowany w latach 1743-1746 i uroczyście poświęcony (konsekrowany) 14 maja 1747 r. przez biskupa krakowskiego Andrzeja Załuskiego.

Sanktuarium Matki Bożej Dobrej Drogi w Wojkowicach Kościelnych erygowane zostało 27 czerwca 1987 r. przez metropolitę częstochowskiego Stanisława Nowaka. Kult maryjny datowany jest od 1625 r., kiedy ks. Marcin Zelbrychowicz sprowadził do kościoła obraz Maryi z Dzieciątkiem Jezus. Pierwszy kościół powstał na przełomie XIII i XIV w. i od tego czasu był wielokrotnie przebudowywany (m.in. w roku 1618, 1750 i po II wojnie światowej).

Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Sosnowcu erygowane zostało 5 października 2002 r. przez biskupa sosnowieckiego Adama Śmigielskiego SDB. Kościół wybudowano w latach 1984-1994 według projektu Ryszarda Jurkowskiego.

Uroczyście poświęcony (konsekrowany) został 10 kwietnia 1994 r. przez biskupa sosnowieckiego. Znajdujący się w świątyni obraz Chrystusa Miłosiernego został namalowany przez Elżbietę i Witolda Bulików po czym intronizowany w ołtarzu głównym w 2007 r.

Sanktuarium Najświętszego Serca Pana Jezusa w Dąbrowie Górniczej-Strzemieszycach erygowane zostało 13 października 2002 r. przez biskupa sosnowieckiego Adama Śmigielskiego SDB. Na mocy reskryptu z 19 sierpnia 2008 r. Kongregacja ds. Kultu Bożego i Sakramentów nadała świątyni tytuł Bazyliki Mniejszej. Kościół wybudowano w latach 1903-1910 według projektu Józefa Stefana Pomianowskiego. Został uroczyście poświęcony (konsekrowany) 20 września 1959 r. przez biskupa częstochowskiego Zdzisława Golińskiego.

Sanktuarium Najświętszego Zbawiciela w Przegini, zaliczane niegdyś w diecezji kieleckiej do sanktuariów regionalnych (obejmujących swym oddziaływaniem rejon kilku dekanatów), erygowane zostało 23 września 2003 r. przez biskupa sosnowieckiego Adama Śmigielskiego SDB.

Początkowo istniał drewniany kościół, który powstał w latach 1325-1327. Kolejny murowany z fundacji Michała Zebrzydowskiego został uroczyście poświęcony (konsekrowany) w 1662 r. przez biskupa pomocniczego diecezji krakowskiej Mikołaja Oborskiego. Obecny, gruntownie przebudowany w latach 1902-1908, został ponownie poświęcony przez biskupa kieleckiego Augustyna Łosińskiego.

Sanktuarium w Przegini to miejsce szczególnego kultu Jezusa Miłosiernego i Jego Męki. Serdecznie zapraszamy na comiesięczne czuwania w każdy III piątek miesiąca w godzinach 19.00-23.00.

Historia odbierającego cześć w świątyni obrazu Jezusa Miłosiernego, według legendy łączy się z walkami z kozactwem na wschodnich rubieżach Rzeczpospolitej. Pewien rycerz z dworu królewskiego na Sienicznie brał udział w walce z kozactwem na Kresach. Pewnego razu wkroczył do płonącego kościoła, obrabowanego przez Tatarów, pomagających wtedy Kozakom. W kościele zauważył piękny wizerunek Zbawiciela. Oczarowany wyrazem jego wzroku rozbił szybę i wyciął szablą z ramy sam obraz, z zamiarem ocalenia go od pożaru. Płótnem obrazu opasał się i tak odbył całą kampanię wojenną. Ponieważ wszyscy jego towarzysze broni polegli, względnie nie uszli cało bez ran, ocalenie swoje przypisał cudownemu wizerunkowi.

W dowód wdzięczności zawiesił go w kaplicy publicznej, w swojej rodzinnej wsi Sieniczno. Kiedy sława cudownego obrazu rozeszła się po okolicy, wówczas na polecenie biskupa krakowskiego przeniesiono obraz w uroczystej procesji międzynarodowym gościńcem przez Zederman do kościoła parafialnego w Przegini. Data jego przeniesienia nie jest znana.

W materiałach archiwalnych odnajdujemy kilka wzmianek o łaskami słynącym obrazie. Z 1874 r. posiadamy informacje, że kościół przegiński cieszył się cudownym obrazem Pana Jezusa. W 1888 r. odnotowano, że kościół posiada słynący cudami wizerunek Chrystusa. Podobną wzmiankę o przegińskim obrazie zawiera także wydana w 1911 r. monografia kościołów diecezji kieleckiej.

Wielkość obrazu wynosi 131x80cm. Jest on malowany na płótnie, w typie Ecce Homo: Jezus jest ukazany w cierniowej koronie, ma związane ręce i trzyma w nich trzcinę. Na płótno obrazu nałożona jest metalowa szata koloru srebrnego i metalowa korona koloru złotego. Z wyglądu obraz tchnie starożytnością, chociaż nie jest zniszczony. Został on niedawno całkowicie odnowiony, bez naruszenia wizerunku Chrystusa. Obraz jest umieszczony w ołtarzu z zasłoną. Na zasłonie jest namalowany obraz św. Józefa z Dzieciątkiem Jezus. Ołtarz zdobią wota, pozostawione przez wiernych w dowód wdzięczności za otrzymane łaski. Obok ołtarza, na ścianie są dwie gabloty z wotami.

Za początek kultu i ustanowienia sanktuarium uważa się datę uroczystej intronizacji obrazu Matki Bożej z Dzieciątkiem 8 września 1897 r., który w uroczystej procesji przeniesiono z Gołonoga do pierwszego kościoła parafialnego pw. św. Aleksandra. Inicjatorem tego przedsięwzięcia był ks. Grzegorz Augustynik, który, po przybyciu z parafii Włoszczowa, zainicjował w Dąbrowie kult Matki Bożej.

Na podstawie wprowadzonego do parafii obrazu Józef Baltazar Proszowski wykonał w 1904 r. monumentalny ołtarz główny z figurą Matki Bożej Anielskiej z Dzieciątkiem. Z inicjatywy ks. Jana Domarańczyka 2 sierpnia 1957 r. Prymas Polski kardynał Stefan Wyszyński ogłosił Matkę Bożą Anielską Patronką Dąbrowy Górniczej i Matką Zagłębia, a 19 maja 1968 r. kardynał Stefan Wyszyński i kardynał Karol Wojtyła oraz biskup Stefan Bareła dokonali koronacji łaskami słynącej figury. Świątynia dedykowana NMP Anielskiej jest pierwszym Sanktuarium Maryjnym noszącym tytuł bazyliki na ziemiach polskich (1901 r.). Została wybudowana w latach 1898-1912 według projektu Józefa Stefana Pomianowskiego i uroczyście poświęcona (konsekrowana) 29 września 1912 r. przez biskupa kieleckiego Augustyna Łosińskiego.

Sanktuarium Najświętszej Maryi Panny Fatimskiej w Sosnowcu-Zagórzu erygowane zostało 18 listopada 1995 r. przez biskupa sosnowieckiego Adama Śmigielskiego SDB podczas nawiedzenia diecezji sosnowieckiej przez pielgrzymującą figurę NMP Fatimskiej.

Kult Matki Bożej obecny jest tu od momentu utworzenia parafii. Początkowo wizerunek Maryi namalowany był na zwykłym kartonie, później zastąpiono go figurą sprowadzoną z Rzymu i intronizowaną 13 maja 1985 r. Nową figurę, przywiezioną z Fatimy, ufundowała w 1997 r. Aniela Stolarczyk, a poświęcił ją wikariusz generalny diecezji sosnowieckiej ks. Czesław Tomczyk. Koronacji figury 13 maja 1998 r. dokonał biskup sosnowiecki Adam Śmigielski SDB. Była to pierwsza koronacja wizerunku maryjnego w granicach nowej diecezji sosnowieckiej. Kościół w którym znajduje się figura Matki Bożej został uroczyście poświęcony (konsekrowany) 13 października 2000 r. przez biskupa diecezjalnego Adama Śmigielskiego SDB.

Wzniesione zostało w tzw. Łagrze Jaworzno, założonym przez Niemców w 1943 r. jako filia obozu oświęcimskiego. W latach 1945-1950 władze komunistyczne przekształciły go w Centralne Więzienie dla Młodocianych Więźniów Politycznych. To tu dokonano kaźni tysięcy młodych ludzi. Początek kultu maryjnego datuje się tu od 26 kwietnia 1978 r., kiedy poświęcono obraz oraz rozpoczęto nowennę ku czci Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy. Koronacji łaskami słynącego wizerunku dokonał Ojciec Święty Jan Paweł II podczas wizyty apostolskiej w Sosnowcu 14 czerwca 1999 r., natomiast jego intronizacja i erygowanie Sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy miało miejsce 27 czerwca 1999 r. pod przewodnictwem biskupa sosnowieckiego Adama Śmigielskiego SDB. Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów ogłosiła Błogosławioną Maryję Dziewicę Nieustającej Pomocy patronką przed Bogiem dla miasta Jaworzna 6 marca 2006 r. Sam kościół powstał w latach 1983-1997 r., a został uroczyście poświęcony (konsekrowany) 27 października 2007 r. przez biskupa diecezjalnego Adama Śmigielskiego SDB. Od 24 listopada 2010 r. świątynia została „zjednoczona w sposób szczególny więzią duchową" z bazyliką Matki Bożej Śnieżnej (Basilica Santa Maria Maggiore) w Rzymie.

Sanktuarium Najświętszej Maryi Panny Skałkowej w Podzamczu-Ogrodzieńcu erygowane zostało 20 maja 2002 r. przez biskupa sosnowieckiego Adama Śmigielskiego SDB, tego samego dnia ukoronowano również obraz Matki Bożej. Sanktuarium znajduje się przy drodze nr 790 w Podzamczu i stanowi część parafii Ogrodzieniec.

Wg tradycji kult Matki Bożej Skałkowej sięga XVIII w. Jednak pierwsze historyczne wzmianki o jego przejawach pochodzą dopiero z 1818 roku. 18 października 1818 roku biskup krakowski delegował do Podzamcza komisję, której zadaniem było stwierdzenie, czy na przydrożnym ostańcu faktycznie ukazuje się postać Matki Bożej z Dzieciątkiem. Komisja nie zajęła stanowiska, stwierdzając jednak, że w tym miejscu, w święta gromadzą się tłumy do 2 tysięcy ludzi. W 1862 roku ostatni dziedzic zamku Ogrodzieniec umieszcza na skale przy drodze obraz Matki Bożej Częstochowskiej z zamkowej kaplicy. Obraz od razu został otoczony czcią wiernych, modlili się przy nim m.in. powstańcy styczniowi. W 2000 roku obraz umieszczono w specjalnie wzniesionej u podnóży skałki kaplicy.

Sanktuarium Najświętszej Maryi Panny Wspomożenia Wiernych w Jaroszowcu erygowane zostało 24 maja 1996 r. przez biskupa sosnowieckiego Adama Śmigielskiego SDB. Kult Matki Bożej datuje się od 1929 r., tzn. od momentu umieszczenia w ołtarzu głównym ówczesnej kaplicy obrazu autorstwa Jana Szczęsnego Stankiewicza. Kościół wybudowany w latach 1981-1995, według projektu Zygmunta Fagasa, został uroczyście poświęcony (konsekrowany) 21 maja 1995 r. przez biskupa Adama Śmigielskiego SDB.

Utworzenie sanktuarium związane jest nie tylko z maryjnym kultem, ale także z zapoczątkowanymi w roku 1994 comiesięcznymi czuwaniami przed tronem Królowej Jaroszowca. I tak od 1994 r. odbywają się tutaj nieprzerwanie do chwili obecnej spotkania z Matką Bożą od maja do października, w każdy ostatni piątek miesiąca.

Sanktuarium Polskiej Golgoty Wschodu w Będzinie-Syberce, przy parafii Nawiedzenia NMP, erygowane zostało 24 maja 1997 r. przez biskupa sosnowieckiego Adama Śmigielskiego SDB. Jest to pierwsza w Polsce świątynia-pomnik martyrologii Polaków na Wschodzie - na terenach byłego Związku Radzieckiego i Rosji. Kościół wybudowano w latach 1981-2000 według projektu Ryszarda Kumora. Uroczystego poświęcenia (konsekracji) świątyni 28 maja 2000 r. dokonał biskup sosnowiecki Adam Śmigielski SDB.

Sanktuarium św. Antoniego z Padwy w Dąbrowie Górniczej-Gołonogu erygowane zostało 13 czerwca 1997 r. przez biskupa sosnowieckiego Adama Śmigielskiego SDB. Pierwszy kościół wybudowano w latach 1675-1678, a uroczyście poświęcił (konsekrował) go 18 września 1678 r. biskup krakowski Andrzej Trzebnicki. Świątynia była wielokrotnie przebudowywana, m.in. w 1753 r. i w latach 1889-1890. Ponownego uroczystego poświęcenia pw. Narodzenia NMP i św. Antoniego 26 maja 1892 r. dokonał biskup kielecki Tomasz Kuliński.

Sanktuarium św. Jana Vianney'a w Czeladzi-Piaskach, przy parafii Matki Bożej Bolesnej, erygował 3 maja 2015 roku biskup Grzegorz Kaszak. Kościół wybudowano w latach 1922-1924, z fundacji francuskiego Towarzystwa Bezimiennego Kopalń Węgla „Czeladź". Do jego powstania przyczynił się Wiktor Vianney, krewny Proboszcza z Ars, ówczesny dyrektor kopalni. Kościół pobłogosławił w 1924 r. biskup kielecki Augustyn Łosiński, a uroczyście poświęcił (konsekrował) 1 września 1957 r. biskup częstochowski Zdzisław Goliński. Świątynia wzniesiona została w stylu neoromańskim, nawiązującym do wczesnochrześcijańskich bazylik rzymskich.