Namaszczenie chorych - sakrament uzdrowienia

W ostatnich latach zauważa się, że coraz więcej osób umiera bez sakramentów świętych (spowiedzi, komunii świętej, namaszczenia chorych). Biorąc pod uwagę ten fakt bp Grzegorz Kaszak prosi, aby w trwającym Wielkim Poście we wszystkich parafiach Diecezji Sosnowieckiej odbyło się spotkanie dla osób chorych z udzieleniem sakramentu namaszczenia. Zachęca się też, aby w tym czasie przypominać wiernym nauczanie Kościoła o tym sakramencie.

Naszym czytelnikom polecamy katechezę ks. Marcina Lecha, w której porusza temat namaszczenia chorych.

NAMASZCZENIE CHORYCH

Pan Jezus wśród siedmiu sakramentów świętych ustanowił także sakrament namaszczenia chorych. Chrystus rozsyłając Apostołów nakazał im: „uzdrawiajcie chorych!” (Mt 10,8), co też Apostołowie zgodnie z poleceniem czynili: „wyrzucali wiele złych duchów oraz wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali” (Mk 6,13). Po swym zmartwychwstaniu Pan Jezus nakazał im, aby w Jego Imię „na chorych ręce kłaść będą, a ci odzyskają zdrowie” (Mk 16,18).

O tym, że Apostołowie byli wierni nakazowi Chrystusa czytamy w liście św. Jakuba. Zgodnie z wolą Bożą napominał on adresatów listu:

„Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. Modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone” (Jk 5,14-15).

Kto otrzymuje ten sakrament?

Sakrament namaszczenia chorych przeznaczony jest dla wiernych, których życie zagrożone jest z powodu choroby albo podeszłego wieku. Nie jest więc przeznaczony dla chorych na niegroźne choroby, które nie są poważne i wyleczalne prostymi sposobami. Jeśli jednak choroba jest poważna i może grozić śmiercią – należy przyjąć ten sakrament. Z tego powodu również udziela się go przed trudnymi operacjami.

W wypadku osób w podeszłym wieku udziela się namaszczenia chorych z racji na słabnące siły oraz z tego powodu, że w ich stanie nawet zwykła choroba może być niebezpieczna.

Sakrament chorych mogą uzyskać osoby w sile wieku, młodzież, a nawet dzieci (o ile osiągnęły taki poziom umysłowy, że ten sakrament może im przynieść pokrzepienie). Nie można natomiast udzielać tego sakramentu tym, którzy uparcie trwają w jawnym grzechu ciężkim.

Czy to ostatnie namaszczenie „umierających”?

Sakrament namaszczenia przede wszystkim jest dla chorych, a nie dla umierających (sama nazwa to sakrament chorych, a nie sakrament umierających).

Sobór Watykański II naucza: namaszczenie „nie jest sakramentem przeznaczonym tylko dla tych, którzy znajdują się w ostatecznym niebezpieczeństwie utraty życia. Odpowiednia zatem pora na przyjęcie tego sakramentu jest już wówczas, gdy wiernym zaczyna grozić niebezpieczeństwo śmierci z powodu choroby lub starości. (Konstytucja o Liturgii Świętej, 73).

Wierni powinni sami prosić o namaszczenie natychmiast, gdy nadejdzie właściwy moment oraz wystrzegać się złego zwyczaju odkładania przyjęcia tego sakramentu. Nie powinno się celowo zwlekać do momentu, gdy umierający jest w takiej fazie agonii, że jest nieprzytomny.

Kościół naucza, że namaszczenia nie udziela się osobom, które już umarły.

Czy można przyjąć ten sakrament kolejny raz?

Sakrament namaszczenia chorych można powtarzać w trzech przypadkach:

1)  gdy chory po jego przyjęciu wyzdrowiał i ponownie ciężko zachorował;

2) gdy u namaszczonego chorego po pewnym czasie nastąpiło poważne pogorszenie choroby;

3) u osób starszych, u których pogłębia się starość.

ks. Marcin Lech