Przygotowanie do kapłaństwa - święcenia

Już za 5 dni, w wigilię uroczystości Zesłania Ducha Świętego, w Katedrze sosnowieckiej odbędą się święcenia kapłańskie. W ostatniej części naszego cyklu dotyczącego przygotowania do kapłaństwa przyjrzymy się pokrótce właśnie tym ostatnim święceniom, które przyjmują klerycy seminarium duchownego – święceniom prezbiteriatu.

Prezbiterzy na mocy sukcesji apostolskiej urzędu posiadają mandat od Apostołów Chrystusa do przewodniczenia życiu i modlitwie Kościoła. Prezbiterzy – starsi w Nowym Testamencie byli ustanawiani przez nakładanie rąk (Sakrament święceń). Nie występuje w Nowym Testamencie nazwa "kapłan" w tym kontekście. W liście Jakuba mowa jest o starszych (gr. presbiteroi), którzy mieli być wzywani do chorych, by ich namaszczać (Jk 5,14). Szczególnym źródłem poznania prezbiteratu w okresie apostolskim są Listy św. Pawła. Zadaniem ich było głoszenie słowa i nauczanie oraz przewodzenie poszczególnym wspólnotom (1 Tm 5,17). Przewodniczyli oni Eucharystii. Byli stróżami depozytu wiary i zarządzali lokalną wspólnotą Kościoła (Tt 1,5). Święty Paweł wymienia też cechy moralne "starszego" – ta nazwa wydaje się być dla Apostoła na tyle szeroka, że obejmuje obie posługi, prezbitera i biskupa – winien być gościnny, miłujący dobro, sprawiedliwy, pobożny, powściągliwy, przestrzegający zdrowej nauki apostolskiej, w pełni gotowy do dawania stosownych upomnień. Z kandydowania do tej posługi wykluczały takie wady jak: zarozumiałość, chciwość, skłonność do gniewu, pijaństwo i wszczynanie awantur (Tt 1,7-9; 1 Tm 3,1-7). Kandydaci na prezbiterów nie mogli być powtórnie ożenionymi. Prezbiter winien być "mężem jednej żony" i sprawdzić się w domu, jako głowa rodziny, zwłaszcza w wychowywaniu własnych dzieci (Tt 1,5-6).

Obecny Kodeks prawa kanonicznego wymienia następujące obowiązki prezbiterów: mają wzrastać w świętości, posilać swoje duchowe życie z podwójnego stołu: Pisma świętego i Eucharystii; codziennie sprawować Eucharystię i liturgię godzin, odprawiać osobiste rekolekcje, regularnie prowadzić modlitwę myślną, często przystępować do sakramentu pokuty, mieć szczególne nabożeństwo do Bogurodzicy Dziewicy. Prawo zachęca też, by praktykowali inne powszechne i partykularne środki uświęcenia. Mają dbać o stały rozwój intelektualny, a w obrządku rzymskim mają zachowywać celibat ze względu na Królestwo Niebieskie.

Obrzęd święceń kapłańskich ma schemat podobny do święceń diakonatu. Po Ewangelii, biskup w homilii wyjaśnia istotę sakramentu, następnie zadaje diakonom pytania dotyczące modlitwy, własnego uświęcenia oraz posłuszeństwa. Następnie biskup wzywa wszystkich do modlitwy Litanią do Wszystkich Świętych po niej biskup i wszyscy obecni prezbiterzy nakładają na diakonów ręce.

Następnie biskup odmawia modlitwę konsekracyjną: "Bądź z nami, Panie, Ojcze święty, wszechmogący, wieczny Boże (...) Już w czasach Starego Przymierza rozwinęły się posługi ustanowione dla sprawowania świętych obrzędów, bo kiedy wybrałeś Mojżesza i Aarona, aby uświęcali lud i nim kierowali, ustanowiłeś im do pomocy mężów niższych stopniem i godnością. (...) Ojcze święty, w czasach ostatecznych posłałeś na świat swojego Syna, Jezusa Chrystusa, zwiastuna Twojej woli i naszego Najwyższego Kapłana. On to przez Ducha Świętego z samego siebie złożył nieskalaną Ofiarę i powołał do udziału w swoim posłannictwie uświęconych w prawdzie Apostołów. Ty sam dodałeś im współpracowników, aby na całym świecie głosili i pełnili dzieło zbawienia. Prosimy Cię, Panie, daj także nam, słabym, takich pomocników, których potrzebujemy do wypełniania kapłańskiej posługi, przekazanej nam przez Apostołów. Prosimy Cię, Ojcze wszechmogący, daj tym swoim sługom godność prezbiteratu; odnów w ich sercach Ducha świętości; niech wiernie pełnią przyjęty od Ciebie, Boże, urząd posługiwania kapłańskiego drugiego stopnia i przykładem swojego życia pociągają innych do poprawy obyczajów. Niech będą godnymi współpracownikami biskupów, aby przez ich przepowiadanie i dzięki łasce Ducha Świętego słowa Ewangelii przyniosły obfity owoc w ludzkich sercach i dotarły aż na krańce ziemi. Niech razem z nami będą wiernymi szafarzami Twoich misteriów, aby lud Twój odnawiał się przez odradzające obmycie chrztu świętego, czerpał pokarm z Twego ołtarza; aby grzesznicy doznawali łaski pojednania, a chorzy pokrzepienia w słabości".

Następnie biskup wewnętrzną stronę dłoni kandydatów namaszcza olejem Krzyżma świętego mówiąc: "Nasz Pan, Jezus Chrystus, którego Ojciec namaścił Duchem Świętym i mocą, niech Cię strzeże, abyś uświęcał lud chrześcijański i składał Bogu Ofiarę".

Po czym wręcza każdemu kielich z winem i patenę z chlebem mówiąc: "Przyjmij dary ludu świętego, które mają być ofiarowane Bogu. Rozważaj, co będziesz czynić, naśladuj to, czego będziesz dokonywać, i prowadź życie zgodne z tajemnicą Pańskiego krzyża".Na zakończenie obrzędu biskup przekazuje każdemu z nowo wyświęconych znak pokoju a potem czynią to pozostali kapłani.

Po tych obrzędach następuje dalsza część Mszy świętej, którą nowo wyświęceni kapłani po raz pierwszy koncelebrują z biskupem. Jest to bardzo uroczysta liturgia, na której można namacalnie doświadczyć ciągłej młodości Kościoła, tego że ciągle się odnawia i jest żywy.

"Święcenia diakonatu oraz praktyka na parafiach - mówi dk. Tomasz Zaleśny - jeszcze bardziej rozbudziła moje pragnienie kapłaństwa. Już za kilka dni będzie ten moment na który czekałem, by stanąć przy ołtarzu i wymówić słowa: to jest moje ciało... to jest moja krew... . Ta niewypowiedziana tajemnica napełnia mnie lękiem, ale także niewypowiedzianą radością".

Diakoni Paweł Cicirko, Przemysław Lech, Tomasz Sroczyński, Paweł Stec, Mateusz Wróbel i Tomasz Zaleśny przez tygodniowe rekolekcje przygotowują się w ośrodku "Święta Puszcza" w Olsztynie k. Częstochowy do przyjęcia święceń prezbiteratu, polecajmy ich opiece Matki Najświętszej oraz św. Michała Archanioła patrona ich rocznika, by owocnie służyli Kościołowi Sosnowieckiemu jako kapłani.

dk. Marcin Słodczyk