Ku wierze żywej... - relacja z katechez na Naftowej
Pewnie tęsknotą każdego wierzącego jest znaleźć własną drogę do tego, co często w Kościele określa się jako: zażyła relacja z Bogiem, żywy kontakt z Bogiem. Przeszkadza w tych poszukiwaniach czasem duchowa ospałość, czasem rutyna codzienności, czasem wreszcie przekonanie, że to może nie dla każdego, że to może dla wybranych... Wymóg sformułowany jako "spotkanie z Bogiem, słuchanie Boga, otwarcie się na Boga" okazać się może dla wielu onieśmielający, bo za trudny, prawie teoretyczny.
Okazuje się, że ożywianiu wiary można, warto, trzeba pomóc.
Że ewangelizacja to zadanie nie tylko dla misjonarzy gdzieś w odległych zakątkach świata.
Że ewangelizacja powinna dotyczyć także i nas żyjących w spokojnym przekonaniu, że jesteśmy wierzący.
Że dobrym początkiem może być poznanie odpowiedzi na pytanie:
W co wierzymy.
Cykl konferencji na ten właśnie temat zaproponowali duszpasterze parafii Najświętszego Zbawiciela w Sosnowcu ks. proboszcz Stanisław Straż oraz ks. Mirosław Jadłosz. Na cykl składają się z trzy zasadnicze tematy: modlitwa osobista, Msza św. i sakrament przebaczenia rozważane podczas kolejnych sześciu spotkań.
Modlitwa osobista – konkretny czas poświęcony Bogu, spotkanie z Bogiem w „izdebce własnego serca". Serca, które rozumiemy nie jako siedlisko uczuć, ale które jest, jak to ujmuje KKK „naszym ukrytym centrum, nie-uchwytnym dla naszego rozumu ani dla innych; jedynie Duch Boży może je zgłębić i poznać. Jest ono miejscem decyzji w głębi naszych wewnętrznych dążeń. (KKK 2563)".
Wielkie osobiste odkrycie tego spotkania – modlitwa psalmami, modlitwa liturgią godzin, modlitwa nieustanna, włączająca każdego z nas we „wspólnotę ludzi tak właśnie się modlących, wspólnotę Kościoła i tu na ziemi i tego w Niebie".
Obydwa spotkania poświęcone modlitwie kończy Kompleta, odmawiana przez wszystkich zebranych.
Msza św.
Tym razem czekała nas spora porcja wiedzy – o kościele (przestrzeni sacrum, dającej poczucie bezpieczeństwa), o barwach ornatów i ich symbolice, o niezwykłości ołtarza, o kadzidle i o liturgii słowa – w niezwykłej oprawie ciemności, światła i chóralnego śpiewu a cappella. Tę wiedzę nie tylko przyjmujemy, przeżywamy ją, misteryjny nastrój uruchamia emocje. Ich kulminacją staje się adoracja Najświętszego Sakramentu:
Jak opowiedzieć Boga
jakimi słowami wytłumaczyć Tajemnicę
może po prostu
położyć Chleb na Stole
i otworzyć Ciszę /ks. Wacław Buryła /
Kolejne spotkanie przybliża nas do rozpoznawania głębi symboliki każdego kapłańskiego gestu i każdej części liturgii eucharystycznej – przygotowania darów, modlitwy eucharystycznej, liturgii uczty ofiarnej.
Msza święta staje się osobistym prawdziwym spotkaniem z Chrystusem, czujemy niezwykłą godność, którą Bóg obdarza „swoich domowników", gdy przychodzi do nas, do każdego z osobna także w poruszającym geście indywidualnego błogosławieństwa Przenajświętszym Sakramentem.
Przed tabernakulum
klęczę
w środku Twojego milczenia
to jest cisza
ciężarna
w niej
rodzi się człowiek /ks. Wacław Buryła /
Każde spotkanie pozostaje nie tylko w przeżyciu i pamięci uczestników, otrzymują oni materiały drukowane, stanowiące starannie merytorycznie przygotowane konspekty. Pozwala to wrócić do istotnych treści, poddać je ponownie namysłowi.
Z tygodnia na tydzień w konferencjach uczestniczy coraz więcej osób, także spoza naszej parafii. Kościół jest wypełniony. Ostatnio organizatorzy rozdali aż 150 egzemplarzy kilkustronicowych opracowań.
Całość jest przygotowywana przez 14-osobową grupę parafian, którzy jako gospodarze pomagają uczestnikom wejść w przeżywanie tych spotkań i odnaleźć się we wspólnocie.
O dobre duchowe owoce dla wszystkich uczestników modlą się i ofiarują w tej intencji swe cierpienia chorzy ze szpitala św. Barbary.
Przed nami dwie kolejne konferencje wokół sakramentu pojednania, niosącego nadzieję, że zawsze możemy zacząć od nowa... Zapraszamy do naszej parafialnej wspólnoty 6 i 13 listopada na godzinę 20.00.
prof. Aldona Skudrzyk
FOTO: Wojciech Skrzypiński
Fotorelacja
