Hospicyjny koncert o bł. Hannie Chrzanowskiej
"Hospicjum to też życie" - do tej frazy już przywykliśmy, choć chyba zbyt często łapiemy się na tym, że uważamy to życie za nieproduktywne, a więc bezwartościowe ("Panu Bogu starość się nie udała..." - często powracają te słowa nawet z ust katolików). Ale kiedy wczoraj w sosnowieckiej Muzie słuchałem wspaniałego programu artystycznego "Ja to widzę w kolorze płomienia" uświadomiłem sobie, że "Hospicjum to też piękno".
Od lat sosnowieckie hospicjum zaprasza nas na wspaniałe i różnorodne koncerty i inne wydarzenia artystyczne. To dla niech okazja do zbiórki pieniędzy, ale - wierzę w to głęboko - chęć pokazania właśnie tego, że hospicjum to też piękno i może piękna uczyć i je pokazywać. Ta myśl przyświecała im też, kiedy budowali swoją wspaniałą siedzibę - co tu dużo pisać, jest ona rzeczywiście piękna.
Piękny był także program "Ja to widzę w kolorze płomienia" opowiadający poetycko o losach błogosławionej Hanny Chrzanowskiej - świeckiej pielęgniarki, prekursorki domowej opieki pielęgniarskiej nad najciężej chorymi. Dla niej - wspaniałej i inspirującej postaci - chorzy byli piękni, bo dostrzegała w ich zniszczonych chorobą twarzach samego Boga. Była wielką mistyczką codzienności, kobietą do głębi praktyczną, wierną swojemu powołaniu, racjonalną i dowcipną - nie cierpiętnicą, nie osobą oderwaną od rzeczywistości. A jednak w tym wszystkim miała tak ogromną wiarę, że - i słowa te padły kilkukrotnie - po prostu zapalała innych. Do działania i do życia dla Boga.
Dajmy i my się zapalić - hospicjum sosnowieckie wciąż poszukuje wolontariuszy, bo każda para rąk się przyda, a prace są różnorakie i jest ich sporo. Niech cudowny koncert przygotowany przez krakowskich artystów (wcześniej odwiedzili siedzibę hospicjum i wzięli udział w Mszy z chorymi) będzie iskrą, która zapali i tych, którzy na nim byli i wszystkich czytających te słowa.
A z nieba niech oręduje za tym wszystkim błogosławiona Hanna Chrzanowska - "siostra naszego Boga"!
Koncert o bł. Hannie Chrzanowskiej
